قصيدة كنت ألوم

والله انى كنت ألوم اللى يضيق أن غاب خله
لين جربت المحبه والفراق وقلت توبه
لعنبو جد المفارق فيه هم وفيه ذله
أثر كل الحب لذه والفراق أكبر عيوبه
امس فارقت الغلا ومفارق الخلان عله
والعلاج الوصل لا تبلش طبيب ولا حبوبه
الزعل هو سبه الفرقا يهز الحب كله
ليتنى طولت بالى قبل لا يعلن غروبه
وآهني اللى وسيع الصدر.. صدره وسع فله
غلطه الصاحب تجى وتروح ماهى بمحسوبه
عارفً قدره.. وقدر اللى يحبه فى محله
ذاك نفسه لا حشا ماهى على الحب مغصوبه
ليش تحسب غلطه الصاحب على الصاحب مذله
ليش ماتحسب ميانه لو تجى عشرين نوبه
لا وربى.. كنت أحبه حيل مادورت زله
لا تشكك فى غلاه ولا تساعد فى هروبه
لايمى قبلك تعبت ألوم شعار المجله
وكنت مؤمن فى مقوله اعذب الشعر الكذوبه
وأثر كلن فى حياته له تجارب مستقله
وانت لا تشره على مثلى وتبلا لك بحوبه
كان جابتك.. الحميه روح له تكفى وقله
لا يخلينى واذا وده يخفف من ذنوبه
يستخير وله غلا قلب صدوق مايمله
فدوة له كل قلبي من شماله لى جنوبه
يوم قفى والخفوق يفوح عقبه فوح دله
وسط وقدرة واحد عز الشتاء والسهر دوبه
لا تقهوى بارده من برد فنجاله وزله
ثم قربها على جال الجمر وأرهى شبوبه
وين يدله هالخفوق وكل مايدله يتله
طاري اللى ياكثر ماأتعبت رجلى فى دروبه
لا طرى جريت ونه من بلاده مستحله
مثل ماراحت بلادى مع شعارات العروبه
كل هاجوس يجيبه جعل شعرى فدوة له
وأعذابى كل ماجبت لى الجبله هبوبه
مشغلن قلبي يحبه دون خلق الله من الله
هيه ياللى ممتلكنى حسن وأسلوب وعذوبه
ماسمعت ان الخوي له بالخوي تسعين زله
وانت طوف زلتى ياعل تفداك اللعوبه
صاحبي سيف الهجر لا صرت تقدر لا تسله
ماتظن ان العفو عند المقدره اكبر عقوبه
ايه انا اللى كنت ألوم اللى يضيق ان غاب خله
لين جربت المحبه والفراق وقلت توبه